Dobromiła Jaskot

Obok Agaty Zubel i Jagody Szmytki, wpisuje się w plejadę młodych polskich kompozytorek urodzonych w latach 70. i 80. W jej utworach ważną rolę odgrywa najbardziej naturalny instrument – głos ludzki – ale też fortepian, ze wszystkimi jego zaletami i ograniczeniami, czy instrumenty smyczkowe, z bogatymi możliwościami artykulacyjnymi i swobodą intonacji Kompozytorka dogłębnie penetruje jakości brzmieniowe z pomocą elektroniki i komputera. Zainteresowanie nowymi technologiami od początku kierowało ją też ku interakcji mediów różnego rodzaju, przede wszystkim dźwiękowych i wizualnych. Mimo ciągłej ewolucji stylu w muzyce Dobromiły można dostrzec stałe elementy, które są wyrazem jej osobowości kompozytorskiej – połączenie niepokoju z medytacją i pulsacyjnością oraz drapieżnych momentów z uniesieniem i wysublimowaniem. Jej najnowsze kompozycje zmierzają w stronę wyrafinowania, poetyckiej aury i skupienia na szczegółach.