Marcin Stańczyk

Jego język muzyczny zawdzięcza swą siłę wyrazu szczególnym napięciom pomiędzy intelektem a emocją, pomiędzy intuicyjnym a warsztatowym podejściem do sztuki, złożonością środków a prostotą idei. Stańczyk w każdym kolejnym dziele poszukuje nowych wartości, jest zatem w pewnym sensie twórcą awangardowym. Dąży jednak nie tyle do tworzenia innowacyjnych rozwiązań dźwiękowych, co do łączenia znanych już narzędzi tak, by odkryć nowe jakości wyrazowe.
Natchnienia szuka przede wszystkim poza muzyką. Otwiera się na inne sztuki, na dźwięki otoczenia, na świat ludzkiej psychiki. Tym, co decyduje o niezwykłej intensywności jego muzyki, jest przede wszystkim jej narracyjny charakter. W trakcie słuchania wielu jego kompozycji subiektywny czas psychologiczny wydaje się płynąć wolniej niż obiektywny czas fizyczny. Kompozytor wykorzystuje maksymalnie każdą sekundę dzieła, zmuszając słuchacza do całkowitej koncentracji.
Główny nurt twórczości Stańczyka znajduje przeciwwagę w nurcie form otwartych. Na plan pierwszy wysuwa się więc idea teatralizacji dzieła muzycznego. Operując językiem gestów, słów, muzycznych aluzji, kompozytor stwarza taką przestrzeń wypowiedzi twórczej, w której możliwe jest igranie z podstawowymi przyzwyczajeniami słuchaczy.